Autodidact Michel Demilie was van jongs af aan bezig met tekenen, plakkaatverf en boetseren.
Hij begon 3 jaar geleden meer tijd en materiaal te investeren om zijn emoties te uiten op doek. Het hielp hem bij de verwerking van het verlies van zijn broer, dat resulteerde in een reeks schilderijen met een surrealistische toets.
Ondertussen schildert hij meer abstract, op zoek naar eenvoud en essentie. Vooral de natuur en de vernietiging ervan door de mens spelen een grote rol.
