Hilde Van de Walle

Hilde haar fascinatie in de mens als universeel wezen reflecteert zich in haar sculpturen. De beelden, waarbij genderidentiteit niet duidelijk gevisualiseerd wordt, wil ze met elkaar connecteren.

Ze geeft hen een specifieke houding, beweging of weloverwogen distantie tot elkaar. Die afstand is geen leegte maar resoneert als klankbord van wat niet grijpbaar is.

De beelden zijn een bevroren moment, een stilstaande fractie van een ‘move’ die de toeschouwer toelaat het voorafgaande of het vervolg van deze actie in vraag te stellen of in te vullen. Hilde fragmenteert en elimineert lichaamsdelen om de mens tot zijn puurste essentie te filteren. Alle overbodigheden weg, beperken om te versterken.