Het is niet verkeerd om van bloemlezingen te spreken wanneer men de schilderijen van Marc bekijkt. Dubbele betekenis, woordspelingen, elk van de elementen die hij ons geeft is allesbehalve triviaal.
Zijn "woorden" zijn getint met humor en spot.
Pijn, vreugde maar ook hoop.Het palet is grenzeloos als het gaat om het aan de kaak stellen van onze excessen, onze tegenstellingen, onze zwakheden en zelfs onze lafheid. Dan voert een vorm van poëzie hem weg van dit tumult. Hij wordt weer dit dromerige, nieuwsgierige en verbaasde kind. Hij vertelt ons korte verhalen met lange wendingen om ons op zijn beurt beter te laten verdrinken in dagdromen.
Wees voorzichtig, want bij elke schilderij zal hij weten hoe hij je moet ontroeren door enkele van deze littekens op te wekken die we diep in onszelf verbergen.
Hij spreekt waar wij zwijgen. Hij verkondigt zijn "Belgitude" zonder complex.
Het opent een paar deuren waardoor we op onze beurt onszelf een verhaal kunnen vertellen, en hier zijn we dan, een acteur in ons eigen verhaal!
