Februari 2023

De kleine assemblages van Marc Mestdagh zoeken een antwoord op de vraag of we naast een identiteitskaart, rijbewijs, lidmaatschapskaart ook een ID-card hebben die toegang geeft tot creativiteit en kunst? Die ID-card zoekt een plaats in een soms vijandige omgeving: touwen en draadspanners bieden tegelijk verbinding en bescherming tegen de buitenwereld. Objecten uit het verleden staan naast hedendaagse. Het materiaal en de compositie brengen een ander verhaal dan wat op het eerste zicht lijkt. De werken zijn dikwijls heel erg verschillend, maar delen een poëtische sfeer. Ze dwingen om anders naar de dingen te kijken. Ieder van ons zou zich met een werk kunnen identificeren.

Piet Vandenhende leidde vele jaren een leven met flink wat ups en downs. Zijn opleiding als horlogemaker, juwelier en optieker hadden hem nochtans een succesvolle zaak bezorgd. Maar hij heeft ook aan de andere kant van de maatschappij geleefd. Zijn kunstwerken vertellen iets over het ruige leven van iemand die aan de zelfkant van de maatschappij heeft gestaan.

Intussen werden over zijn leven twee boeken geschreven, houdt hij talloze lezingen en wil hij iedereen tonen dat kunst een mens tot veel of zelfs tot alles in staat kan stellen.

Als beeldhouwer houdt hij ervan om sculpturen te creëren van metaal. Zijn metalen beelden vervaardigt hij meestal op basis van ijzeren rondellen. Hiermee bespeelt hij de tegenstelling 'hard' en 'hart', gekoppeld aan de dualiteit in de mens, meer bepaald in de vrouw. De vrouw kan hard zijn, maar is in wezen zacht en hartelijk.

Sinds menige jaren werkt Hannie in haar eigen atelier, waar ze haar inspiratie en dynamiek de vrije loop laat.

Tijdens deze tentoonstelling toont zij haar recentste abstracte schilderijen.   Totaal anders dan haar vroeger figuratief werk. Zij schildert zij laag na laag met vervaagde omtrekken om een ’rokerige’ sfeer te creëren.

Hannie brengt in al haar werken bijzonder veel licht en beweging, net als een dans van het penseel op het doek.

Myrjam De Keyser volgt les aan de kunstacademie van Wilrijk maar is al sinds 2018 bezig met aquarel.
De onverwachte effecten die je kan krijgen met aquarelverf geven haar het meeste plezier en de weerkerende spanning van hoe het eindresultaat er zal uitzien want vaak leiden juist foutjes of mislukkingen tot de leukste vormen. Minutieus werken, geduldig wachten tot een laag is opgedroogd en toch ook open staan voor het verrassende van de verf, daar gaat het om bij deze schilderijen die een zekere strakheid van onderwerp combineren met de spontaniteit van het onverwachte.
Heldere kleuren dragen daarbij de boodschap van levensvreugde, temidden van de wispelturigheid die ook eigen is aan het leven.

Manu De Mey is geboren in Mortsel in 1965, zijn moeder een Britse kunstenares en zijn vader een Vlaamse boekhouder. Hij groeide op als de oudste van vier broers omringd door de mooie heide en bossen van Kalmthout. Hij woont nu in Antwerpen met zijn vriendin en twee volwassen zonen. Thuis heeft hij zijn atelier op zolder waar hij figuratieve kunst tekent en schildert, voornamelijk expressieve portretten.

Met zijn werken probeert Manu een visuele stempel te drukken en een sterke emotie over te brengen. Zijn portretten zijn vaak ambigu en dit is meestal opzettelijk. Manu's wereld wordt bevolkt door trieste, melancholische personen met onderdrukte emoties, vaak mooie maar beschadigde vrouwen.

Manu is reeds enkele jaren bezig naar buiten te komen met zijn werk en heeft verschillende exposities gehad in Antwerpen, Brussel, Amsterdam, Parijs, Madrid, Italië, Monaco, Kopenhagen en Caïro.

Dankzij digitale platformen heeft Manu al vele werken internationaal verkocht waaronder Nederland, Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Italië, Spanje, Portugal, Zweden maar ook de Verenigde Staten en Azië.

Kathleen vindt haar inspiratie voor haar abstracte schilderijen als make-up artist.

Zij is gespecialiseerd in correctieve make-up voor personen met huidaandoeningen, littekens, brandwonden, vitiligo en andere.

Als kunstenaar gaat ze alsook te werk met sponzen, penselen, kwasten, spatels als materiaal, gebruikt ze verschillende texturen en technieken en werkt ze laag over laag om structuur te bekomen. Zij heeft een sterke voeling met kleuren om diepte en emotie over te brengen in haar werken.

Haar atelier/galerij in Ternat is haar domein thuis, waar iedereen welkom is om een kijkje te nemen op afspraak.

Marc begon te schilderen als autodidact in 2012, eerst portretten, landschappen en SciFi met olieverf, tot hij acrylgieten ontdekte in januari 2019. Marc begon te gieten en te swipen, maar ging al vlug over tot meer gecontroleerde flows. Deze worden vaak aangepast door extra beschildering. Het resultaat zijn droomwerelden en galactische reizen, vaak ook getuigen deze van de clash tussen water en vuur. Zijn doel is de schoonheid te tonen in turbulentie en chaos.

Paul legt zich niet vast in één stijlvorm: een mens is tenslotte een veelheid in zichzelf. Vorm is altijd ondergeschikt aan inhoud, en moet ontstaan tijdens het creatieve proces.

"Creëren is als doorgeven. Je stelt je open, wordt stil; komt in een andere bewustzijn laag. Daarin worden dingen geopenbaard: in je gelegd. Beelden, gedachten, kleuren. Creëren is voor mij een spirituele reis."